Գիշեր,
Ոտքս շեմքիդ է,
Եղբոր նման ինձ ընդունիր:
Թող օրս չլինի դժգույն ծես,
Գիշեր,
Ընկերոջ նման ինձ գրկիր:
Բարուրիր հմայքներով քո,
Գաղտնիքներիդ հետախույզը լինեմ,
Աստղերի հետ պահմտոցի խաղամ,
Լուսնի հետ պարեմ և զնգամ:
Եվ երբ այգաբացը գա,
Եվ երբ բոժոժս լքեմ,
Իբրև հուշ, գիշեր,
Մարմնիս թող
Նախշերդ լինեն:
*
Երկնում էր մայրամուտը...
Տիեզերական հոսքեր
Որպես երիվար
Նվիրվեցին ինձ
Եվ հանեցին վեր:
Տոնահանդես էին սարքել աստղերը,
Եվ երգում էին սրբազան հիմներ,
Զոհաբերվում էին թովիչ ասուպներ...
Ես համբուրում էի մանկան
Խորախոր պորտը:
No comments:
Post a Comment